Wycieczki z przewodnikiem-animatorem dla grup szkolnych

Odwiedzacie rez. Skamieniałe Miasto z grupą szkolną? Możecie zwiedzić rezerwat z przewodnikiem-animatorem, niespodziankami, zadaniami, animacjami, konkursami, nagrodami. REZERWUJ WYCIECZKĘ DLA więcej »

Nietoperzowa mapa atrakcji Krainy Podkowca

Zapraszamy na aktywne nietoperzowe wycieczki dla rodzin z dziećmi 5-16 lat. Przygoda, Przyroda, Edukacja, Animacja. Pogórze Ciężkowickie, Beskid Wyspowy, Beskid więcej »

Ścieżka w Koronach Drzew w Ciężkowicach

Ścieżka w Koronach Drzew w Ciężkowicach otwarta! 2,5 km od rynku w Ciężkowicach, 4,2 km od Skamieniałego Miasta. Jak dojechać więcej »

Park Zdrojowy w Ciężkowicach

Park Zdrojowy im. Burmistrza Zbigniewa Jurkiewicza w Ciężkowicach jest otwarty. Po zwiedzaniu rezerwatu Skamieniałe Miasto warto odpocząć w Parku Zdrojowym. Obiekt więcej »

25 atrakcji w Gminie Ciężkowice, co warto zobaczyć

Gmina Ciężkowice należy do najbardziej atrakcyjnych gmin na terenie Pogórza Karpackiego. Leży na terenie Ciężkowicko – Rożnowskiego Parku Krajobrazowego. Znajduje więcej »

Najważniejsze atrakcje do 50 km od Skamieniałego Miasta

Wszystkie drogi prowadzą od Skamieniałego Miasta. Skamieniałe Miasto – centrum atrakcyjnych wycieczek. Zacznij zwiedzanie w Ciężkowicach, a później odwiedzaj inne więcej »

Wąwóz Czarownic i Wodospad Ciężkowicki

Wąwóz Czarownic to jedno z najciekawszych miejsc w Ciężkowicach. Znajduje się tutaj Wodospad Ciężkowicki, który latem jest wąską strużką, a więcej »

 

Legenda Feliksa Piaseckiego o powstaniu Skamieniałego Miasta

Poniżej prezentujemy treść legendy opisanej wierszem „Skały Ciężkowickie” w 1861 roku przez Feliksa Piaseckiego.

Ucichła wrzawa i prace ustały,
Na szczytach góry stanął zamek świeży –
Wspaniałe kształty przegląda w szkle Białej,
A grzbiet ogromny dumnie w niebo jeży.
U stóp mu kręte wiją się ulice
I świątyń Pańskich połyskują szczyty,
Gród ten obronny zwie się Ciężkowice
A w zamku mieszka rycerz znakomity.
Z obcego kraju zawitał w te strony
I gród założył i zamek zbudował,
A chociaż mlekiem włos ma pobielony,
Młodzieńczą przecie czerstwość sił zachował.
Od lat niedawnych dopiero tu gości,
Lecz musiał przybyć ze skarby wielkimi,
Bo w swą posiadłość garnie włość do włości
I zawsze gotów więcej nabyć ziemi.
Chociaż majątek zgarnął okazały,
To przecież smutek sępi stare czoło,
Bo cudze mienie z tamtej strony Białej
Obszernych włości przerzyna mu koło.
Na próżno gońców wysyła na zwiady,
Za jaką cenę mógłby Kąśną zgodzić
Daremny zachód – bo w żadne układy
Rycerz z Rożnowa nie chce z nim wchodzić.
Dlatego nieraz, gdy w dzień biały konno
Obcy nasz rycerz próg zamku przechodzi
I splata smutnie na piersiach ramiona
I wzrok posępny ku Kąśnej zawodzi.
Raz, gdy tak duma – coś zatętni z dala
I tuman kurzu od Kąśnej się toczy
A wśród kurzawy jeździec cały w stali
Pędzi na zamek, co rumak wyskoczy.
I na dziedziniec wpada bez tchu prawie
I skacze z konia i schyla przyłbicę,
A rycerz widzi w pokornej postawie
Przed sobą wielkiej urody dziewicę.
„Dzięki Ci Władco Wszechmogący świata”
Woła dziewica głosem niewinności –
„Żeś mnie wybawił z rąk mojego kata”
„I skrył pod tarczę polskiej gościnności”.
„Z objęć rodziców, z cichego ustronia”
„Wyrwał mię rycerz z Rożnowa nikczemnie”
„A kiedy nie mógł wydrzeć kwiatu życia”
„Dręczył okrutnie – by zgiąć upór we mnie”.
„Bóg się zlitował nad losem sieroty”
„ I nie dozwolił upaść niewinności”
„Dziś już bezpieczną jestem od sromoty”
„Kiedym pod strażą polskiej gościnności”.
Rycerz z stron obcych spojrzał litościwie
I podniósł z ziemi klęczącą dziewicę
I ostrym kordem wstrząsnąwszy gniewliwie,
Jak do przysięgi wyciągnął prawicę.
Wtem coś zatętni i zabrzęknie w dali
I tuman kurzu od Kąśny się toczy
A wśród kurzawy jeździec cały w stali
Pędzi na zamek, co rumak wyskoczy.
I na dziedziniec wpada bez tchu prawie
I skacze z konia i o kord uderza
A pan Ciężkowic w zuchwałej postawie
Widzi przed sobą z Rożnowa rycerza.
„Ha! – tutaj zbiegłaś? – tu twoje schronienie?”
Zuchwały Rożen z wściekłością zawoła:
„Zwróć ją natychmiast, inaczej twe ziemie”
„Ogniem i mieczem spustoszę dokoła!”
Na to sędziwy rycerz wstrząsł się cały,
Jak lew zraniony, gdy wściekłość nim miota,
Usta mu groźbą straszliwą zadrgały
I silną dłonią chęć zemsty szamota.
Co widząc Rożen inną broń obiera,
W miłą łagodność przystraja swe lice
I ślady gniewu uśmiechem zaciera
I przyjacielską podaje prawicę:
„Rycerzu! przebacz! Wielu słów tu szkoda”.
„Puśćmy w niepamięć porywczości winę”
„Uderz w dłoń moją, niechaj stanie zgoda”
„Daje ci Kąśną w zamian za dziewczynę!”
Tu obcy rycerz spojrzał na dziewicę,
Lecz go jej prośba już ująć nie zdoła
Bo dłoń podniósłszy w podaną prawicę
Uderza silnie i „Zgoda” – zawoła.
„Zgoda!” – gdy rycerz powtórzył z Rożnowa
Dziewica z jękiem boleści skonała
I naraz cisza nastała grobowa
I dwóch rycerzy skamieniały ciała.
Bóg skarał głośno prawo gościnności
Bo gdzie się wznosił zamek okazały
I gród stał – dzisiaj w olbrzymiej wielkości
W dziwacznych kształtach sterczą nagie skały.