Ciężkowice miały szanse stać się centrum podkarpackiego zagłębia ropy naftowej. W drugiej połowie XX wieku poczyniono pierwsze inwestycje, prace badawcze i odwierty. Jednak szybko plany rozbudowy przyszłego przemysłu petrochemicznego zastąpiono projektami całkowicie odmiennymi. Okazuje się, że wody mineralne występujące w okolicach Ciężkowic, miały stać się przed kilkudziesięciu laty motorem napędowym miejscowości, o czym mało kto już pamięta. Woda jednak nie wyparowała. Czy plany wykorzystania wód mineralnych mają ekonomiczne uzasadnienie?

„Położone nad Białą Dunajcową Ciężkowice znane były dotychczas dzięki pobliskiemu „Skamieniałemu Miastu” (skałki piaskowcowe o ciekawych kształtach – grzybów, iglic itp.). Prowadzone ostatnio w okolicy poszukiwania ropy naftowej przyniosły nieoczekiwane wyniki: ropy wprawdzie nie znaleziono, odkryto natomiast wody mineralne. Wstępne badania wykazały, iż składniki zawarte w tych wodach umożliwiają wykorzystanie ich dla leczenia schorzeń reumatycznych, zapaleń nerwów obwodowych oraz niektórych chorób skóry. Przyszłość pokaże czy Ciężkowice staną się jeszcze jednym uzdrowiskiem Polski Południowej”
Cytat z wydawnictwa „Wierchy” nr 30 z 1961 rok

„W czerwcu 1959 r. PZGS w Tarnowie powołał do życia własne przedsiębiorstwo „Uzdrowisko Ciężkowice” celem wykorzystania odkrytych przy poszukiwaniach geologicznych silnych solanek na terenie miasta Ciężkowic.”

Krótka wzmianka kończy się stwierdzeniem:
„Na budowę łazienek, domu zdrojowego i innych urządzeń zebrano już kilka milionów złotych.”
Cytat z wydawnictwa „Wierchy” nr 28 z 1959 rok

W Vademecum Turystycznym „Województwo tarnowskie” Zygmunta Kruczka z 1983r. czytamy:
„Plan kierunkowy Zagospodarowania Turystycznego Polski do roku 1990 wyznacza w obrębie Pogórza sześć zespołów uzdrowiskowo-leczniczych
1. Zespół Ciężkowice – wody mineralne chlorkowo-sodowe z zawartością wodorowęglanu (wydajność 1m3/h).
2. Zespół Bieśnika i Słonej – wody mineralne jak w Ciężkowicach
3. Zespół Zakliczyna i Słonej – wody mineralne chlorkowo-sodowe
4. Zespół Gromnika – wody mineralne chlorkowo-sodowe
5. Zespół Dębnik i Łapczycy – wody mineralne chlorkowo – sodowe z zawartością jodu
6. Zespół Latoszyna – wody mineralne siarczanowe z zawartością chloru, sodu i wapnia o dużej wydajności – 8,4m3/h
W sumie w tych sześciu zespołach do roku 1990 zamierza się uruchomić zakłady przyrodolecznicze oraz wybudować obiekty sanatoryjno-wypoczynkowe o łącznej liczbie miejsc noclegowych 5000”.

W samych Ciężkowicach na Rakutowej jest miejsce w którym próbowano dowiercić się do ropy naftowej, a niespodziewanie wytrysnęła woda mineralna. Aby odnaleźć to miejsce, należy kierować się drogą z Ciężkowic w kierunku Rzepiennika Strzyżewskiego. Od doliny Ostruszanki 1 km, skręcamy w prawo, w drogę asfaltową, po kolejnych 300 m, ponownie w prawo, w kierunku zagajnika pośrodku pola.

Opisane źródła wody mineralnej znajdują się w Polichtach: źródło “Paweł”, “Geologów”, “Jacek”.

Opracowanie Piotr Firlej

źródła:
1. Wydawnictwo „Wierchy”
2. Encyklopedia Wikipedia
3. Zygmunt Kruczek, Vademecum Turystyczne „Województwa tarnowskiego, 1983

O wodach mineralnych na Pogórzu Karpackim przeczytasz w przewodniku
Jej wysokość Brzanka.